Home Enya Foto‘s Blog Contact
Naar huis
zaterdag 11 oktober 2008
Vandaag kwamen er 2 vreemde vrouwen met een ding waar een mensenpup in zat. Ze hebben een tijd zitten praten met mijn mensen, terwijl ik met m'n zusjes speelde. M'n halfzusjes en -broertje waren al weg. Op een gegeven moment werd ik opgetild en gingen we naar buiten. Ik kreeg nog een knuffel van mijn mensen en toen stapten we in een bewegende ruimte, een auto. En toen....... ben ik heeeeeeel hard gaan gillen! Ik heb gegild en gesparteld, maar de vreemde mevrouw hield me goed vast. De hele tijd in dat bewegende ding heb ik gegild en toen stopten we gelukkig.
Ik heb op een vreemde plaats even gesnuffeld, waarna ik in een draagzak werd gezet (zie foto bovenaan.) We gingen naar een andere bewegende ruimte, maar die was niet eng. Een trein heet het, geloof ik. In de trein heb ik lekker op een stoel gepoept. Ik kon het echt niet meer ophouden... En na de trein moesten we op de bus wachten. Daar zei een meneer dat ik iets raars aan mijn poten had. De mevrouw heeft uitgelegd dat dat mijn extra tenen zijn. De mensen daar vonden dat ik maar grote poten had en geloofden niet dat ik "maar" ongeveer 35 centimeter groot zal worden. De mevrouw had zich beet laten nemen, zeiden ze, hahaha.
De bus was ook niet eng en ik heb zelfs heel even geslapen. De mevrouw naast ons vond mij wel lief en heeft me geaaid. Maar op het laatst heb ik wel weer geprotesteerd, hoor. De bus was zo vol dat we ons nauwelijks konden bewegen. En alle mensen in de bus keken naar me en stonden verbaasd dat ik zoveel geluid kon maken. Ik ben gewoon goed!
Na weer een trein moest ik weer in een auto en heb ik het weer op een gillen gezet. Ik besloot dat auto's Niet Leuk zijn en dat heb ik nog lang volgehouden. En toen we uitstapten, kon ik een plasje doen en waren we na meer dan 5 uur reizen eindelijk thuis. Nou ja, ergens wat mijn thuis moest worden.
zaterdag 11 oktober 2008
Vandaag kwamen er 2 vreemde vrouwen met een ding waar een mensenpup in zat. Ze hebben een tijd zitten praten met mijn mensen, terwijl ik met m'n zusjes speelde. M'n halfzusjes en -broertje waren al weg. Op een gegeven moment werd ik opgetild en gingen we naar buiten. Ik kreeg nog een knuffel van mijn mensen en toen stapten we in een bewegende ruimte, een auto. En toen....... ben ik heeeeeeel hard gaan gillen! Ik heb gegild en gesparteld, maar de vreemde mevrouw hield me goed vast. De hele tijd in dat bewegende ding heb ik gegild en toen stopten we gelukkig.
Ik heb op een vreemde plaats even gesnuffeld, waarna ik in een draagzak werd gezet (zie foto bovenaan.) We gingen naar een andere bewegende ruimte, maar die was niet eng. Een trein heet het, geloof ik. In de trein heb ik lekker op een stoel gepoept. Ik kon het echt niet meer ophouden... En na de trein moesten we op de bus wachten. Daar zei een meneer dat ik iets raars aan mijn poten had. De mevrouw heeft uitgelegd dat dat mijn extra tenen zijn. De mensen daar vonden dat ik maar grote poten had en geloofden niet dat ik "maar" ongeveer 35 centimeter groot zal worden. De mevrouw had zich beet laten nemen, zeiden ze, hahaha.
De bus was ook niet eng en ik heb zelfs heel even geslapen. De mevrouw naast ons vond mij wel lief en heeft me geaaid. Maar op het laatst heb ik wel weer geprotesteerd, hoor. De bus was zo vol dat we ons nauwelijks konden bewegen. En alle mensen in de bus keken naar me en stonden verbaasd dat ik zoveel geluid kon maken. Ik ben gewoon goed!
Na weer een trein moest ik weer in een auto en heb ik het weer op een gillen gezet. Ik besloot dat auto's Niet Leuk zijn en dat heb ik nog lang volgehouden. En toen we uitstapten, kon ik een plasje doen en waren we na meer dan 5 uur reizen eindelijk thuis. Nou ja, ergens wat mijn thuis moest worden.
Reageren?
Copyright 2009 - 2025 Enya